Nieuwsbrief nr. 1

[donderdag 21 augustus 2003]

De stap van mijn vertrouwde leventje in Amsterdam naar een blanco begin van een nieuwe periode in Accra…gaat zo in het begin met heel wat verwonderingen gepaard.

Verwonderd ben ik over de actie…en de leuke reakties die dit spontane initiatief heeft opgeleverd en de website die hieruit voort is gekomen. Het zou schitterend zijn als hierdoor onder andere een klein laboratorium, dat een vereiste is voor een kliniek, gerealiseerd kan worden.

Verwonderd ben ik over het huis…waar het onmogelijk is om af en toe iets langer te slapen dan het tijdstip waarop de haan kraait en waar het expressieve ochtenritueel met de productie van zoveel decibellen gepaard gaat. Gelukkig heb ik mijn oordoppen gevonden! Maar naast de productie van decibellen zorgen de landlady, haar twee dochters en hun gezinnen ook voor genoeg ‘gezelligheid’…en ben ik ontzettend blij met deze plek die ik de komende maand nog samen met mijn Nederlandse huisgenote Evelien deel.

Verwonderd heb ik mij over mijn werk…en het belang van voedingskundige begeleiding bij bijna iedere patiënt in deze kliniek. De voedingstoestand en het lichaamsgewicht is vaak al zodanig verslechterd dat dit een negatief effect heeft op het verloop van het ziekteproces en de kwaliteit van leven. En ondanks dat ik vanaf het begin al patiënten adviseer, zal ik de komende maand nodig hebben voor oriëntatie en studie omtrent het voedingspatroon, de beperkingen van de patiëntengroep en de ziekte…voordat ik praktische adviezen en educatiemateriaal kan schrijven. Maar naast dit vakinhoudelijke werk zal ik ook veel tijd besteden aan spontane projecten als op dit moment het creëeren van een ontspanningsruimte, basale zorgtaken en verder zal ik mij oriënteren op mogelijkheden om goederen naar Ghana te vervoeren voor de kliniek en het benaderen van potentiële sponsors binnen en buiten Ghana.

Verwonderd ben ik over het Aids-probleem…en de ontkenning, de angst en de eenzaamheid die met Aids gepaard gaan. Enerzijds wordt er zoveel educatieve aandacht besteed aan de preventie van HIV/Aids…en is de kennis hierover onder de bevolking vrij groot…zodra het komt tot verandering van leefstijl en seksueel gedrag blijken veel mensen Oost-Indisch doof te zijn. En als je, zoals de meeste Ghanesen, nooit op de afgeschermde HIV/Aids unit komt van een kliniek of ziekenhuis en je ‘denkt’ dat die toch wel hele magere zieke hoestende vrouw in de straat nooit aan Aids maar altijd aan alleen tuberculose is gestorven…kan je aan de oppervlakte niet zien wat er zich in dit land onderhuids afspeelt.

En de boodschap…'A friend with AIDS is still a friend'…is mooi, maar werkt in de praktijk niet. Diegenen die de moed hebben gehad een test te doen en weten dat ze geïnfecteerd zijn, houden dit liever geheim om niet door hun vrienden en familie met de nek aangekeken te worden. Maar hoe verklaren zij dat ze steeds zieker en magerder worden, gaan hoesten, slecht kunnen eten en in veel gevallen zelfs hun baby hebben verloren ?

Verwonderd ben ik over mijn collega’s….die echt hartstikke leuk zijn, maar waarvan sommigen ook echte Afrikanen zijn met een "live and work by the day" attitude. Het liefste veranderen zij de kliniek met grote regelmaat tot een hangplek. Naa Ashiley’s workspirit daarentegen houdt de productiviteit gelukkig in evenwicht. Maar voor iedere klus hier in Ghana is het goed een driemaaldubbele tijd in te plannen, want door de lage workspirit en de beperkingen gaat alles hier traag.

Verwonderd ben ik over de dingen die mijn leven hier leuk maken…want net als overal te wereld zijn ook in Accra gezellige, interessante en boeiende mensen, en hier gaat het maken van contacten vrij gemakkelijk. Met eigen initiatief, creativiteit en op mij zelf aangewezen kunnen zijn…denk ik in Accra een leuke tijd te kunnen hebben. Mijn hersenen kraak ik nog het meest op het vinden van een rustige en groene plek om een boek te kunnen lezen en het vinden van een route om te kunnen hardlopen zonder overhoop gereden te worden. En net als bij iedere blonde vrouwelijke ‘obruni’…zien net iets te veel mannen ook in mij een potentiële kans voor een omgekeerde versie van een ‘ticket to the tropics’.