handen
aandacht voor aids
ogen
deactiebutton kliniekbutton links button contact button gastenboek button
home button nieuws button waarisbutton
Voedingsprojekt

Het voedingsprojekt

Organisatie en huisvesting

Projektvoorstel Voedingstherapie voor HIV/Aids patiënten en ondervoede Aidswezen

Zes vragen aan Cindy over het voedingsprojekt

GhanaNeeds Foundation (Engels)

Fotoalbums Wa

Het belang van voeding bij Aids

Column over voeding en Aids in 'Love Wise' (Engels)

Ghana Leadership Development Programme seminar

Nutrition counseling onderzoek Ghana (1999)

Sponsors voedingsprojekt

De keuken van Wa

 

Overleg onder de mangoboom (Klik op foto's voor een vergroting)

 

Rehabilitatiecentrum voor ondervoede (wees) kinderen (Klik op foto voor vergroting)

Gewichtsmonitoring in Wa (Klik op foto voor een vergroting)

Groepsdiscussie in Wa (Klik op foto voor een vergroting)

 

 

 

 

 

Zes vragen aan Cindy over de situatie van AIDS patiënten in de Upper West, en over de plaats die haar voedingsonderzoek hierin inneemt.

26 mei 2004

1/
Hoe is op dit moment de situatie omtrent AIDS medicatie in Wa / de Upper West? Wat is het percentage van het aantal mensen dat daar toegang heeft tot AIDS medicatie?

2/
Hoe is de acceptatie van de inwoners en de AIDSpatiënten in Wa van je onderzoek? Is het voor de mensen niet vreemd te bevatten dat je je richt op voeding terwijl ze vaak moeite hebben over voldoende en goed voedsel te beschikken? Hoe is de situatie met betrekking tot beschikbaar voedsel op dit moment?

3/
In hoeverre werk je nu, in het begin van je project, al samen met de lokale bevolking en patiënten?

4/
Kan je op dit moment al iets vertellen over de resultaten van je project of onderdelen van de voedingsrichtlijnen?

5/
Kan je nog iets vertellen over de patiënten waar je op dit moment mee werkt? Hoe gaan zij in het dagelijkse leven om met hun ziekte/ besmetting?

6/
Is het niet frustrerend om in een dergelijke ‘hopeloze’ situatie te werken, zonder beschikbaarheid van medicijnen en steun van nationale organisaties?


1/
Hoe is op dit moment de situatie omtrent AIDS medicatie in Wa / de Upper West? Wat is het percentage van het aantal mensen dat daar toegang heeft tot AIDS medicatie?

Omdat ik dit antwoord op papier geef, zie je mijn nonverbale uitdrukking niet en hoor je mijn diepe zucht niet die ik naar aanleiding van deze vraag slaak. Medicatie in Wa, de hoofdstad van de Upper West...

Zoals op deze website te lezen is, ben ik sinds enkele weken actief in Wa, daarvoor heb ik in Accra gewerkt. Het verschil in opvatting en benadering (zowel medisch als sociaal) tussen de twee plaatsen is enorm groot.

Toen ik in juli 2003 in Accra aan kwam, was het gebruikt van ART (Anti-Retrovirale Therapie / d.w.z. gerichte AIDS medicatie) bijna nog uitgesloten. Ik meen dat het enkel verkrijgbaar was voor mensen die 200 US Dollar konden betalen per maand. Kort daarop is een gesubsidieerd programma van de overheid gestart, waarbinnnen 2000 patiënten voor 5 Euro per maand deze medicatie kunnen gebruiken. Voor veel mensen nog steeds (te) veel geld en 2000 personen van de geschatte 500.000 AIDS patiënten is natuurlijk een erg klein percentage. Grotere nationale en internationale organen streven naar een gebruik van ART onder 75.000 mensen in het jaar 2005. Maar of dit lukt is de vraag.

Marginaal, maar er zijn dus wel mogelijkheden in Accra en in nog twee andere steden in het Zuiden. Aangezien bijna alle organisaties in de hoofdstad zijn gevestigd, vinden hier de meeste activiteiten plaats op het gebied van zorg en support. Maar desalniettemin is ook daar voor individuen die leven met het virus de situatie vaak schrijnend.

In Wa is het praktisch onmogelijk medicatie te gebruiken. Om te beginnen: wie betaalt je busticket naar Accra, 14 uur met de bus met een ziek lichaam. En de bijna 20 Euro op en neer is ongelofelijk veel geld. Ja, de Upper West verschilt op veel gebieden van de andere provincies in Ghana. De slechte conditie van de wegen die Wa met de rest van het land verbinden, maken dat nationale activiteiten de provincie niet bereiken. Regelmatig is de Upper West op belangrijke workshops of symposia niet vertegenwoordigd. De zorg voor mensen die leven met het virus en de verspreiding van het virus baart mij grote zorgen, want het percentage HIV geïnfecteerden bedraagt twee maal het gemiddelde nationale percentage en het aantal weeskinderen stijgt gestaag.

Terug komend op de vraag. ART voor de mensen hier is zo goed als onmogelijk. De armoede is te hoog om medicatie en de noodzakelijke laboratoriumtesten te bekostigen en de reis naar Accra af te leggen. Daarbij weten de meeste niet eens dat Anti Retrovirale Therapie bestaat.

naar boven


2/
Hoe is de acceptatie van de inwoners en de AIDSpatiënten in Wa van je onderzoek? Is het voor de mensen niet vreemd te bevatten dat je je richt op voeding terwijl ze vaak moeite hebben over voldoende en goed voedsel te beschikken? Hoe is de situatie met betrekking tot beschikbaar voedsel op dit moment?

De nadruk van de internationale samenleving ligt op ART als antwoord op het AIDSprobleem. Maar de medicatie en de technologie die hiervoor nodig is, is erg kostbaar. Er worden stappen gezet en gesubsidieerde programma’s gestart, en dit is mogelijk een begin. Maar vaak is dit gecentraliseerd in de hoofdstad. Daarbij wordt medicatie pas gestart als de ‘CD 4 count’ gedaald is naar 200. Dit houdt in dat het immuunsysteem al zodanig verzwakt is dat medicatie nog de enige mogelijkheid is. Op dit punt is het lichaam al zo ondervoed en uitgeput dat het geen uitzondering is dat een patiënt overlijdt aan de bijwerkingen van de medicatie, gewoonweg omdat het lichaam te zwak is.

Daar waar medicatie uitgesloten is, is voeding de enige manier om invloed uit te oefenen op het verloop van de ziekte. Met name ook omdat progressie van de ziekte plaatsvindt evenredig met de verslechtering van de voedingstoestand. De belangrijkste factoren die de gezondheid bepalen bij afwezig zijn van medicatie, zijn voeding, gecombineerd met levensstijl, hygiëne, ontspanning, acceptatie en positieve aandacht. Er zijn mensen die al 20 jaar een gezond leven leiden met HIV zonder het gebruik van ART. En mocht iemand wel in de situatie verkeren dat hij medicatie kan gebruiken, dan blijft de vraag: wat doet medicatie in een leeg lichaam, hoe bouw je een huis zonder stenen met enkel cement?

Terugkomend op de vraag hoe zinvol het is om mij op voeding te richten: voeding is altijd een basisbehoefte, ziek of niet. En het verkrijgen van voedsel is hier vaak de dagtaak. Een bijdrage leveren aan deze primaire levensbehoefte maakt het zinvol. Al ligt dit natuurlijk ook aan de manier van uitvoering van het project. Actieve samenwerking met de doelgroep zelf is heel belangrijk. Er worden al genoeg projecten bedacht en uitgevoerd achter bureau’s met airconditioning en gevulde koelkast, en dit werkt inderdaad niet.

De reactie van de omgeving, met name diegenen die actief zijn binnen deze problematiek hier, is positief. Sowieso omdat er wat gedaan wordt. En natuurlijk stel ik mij zelf ook vaak genoeg deze kritische vraag, maar mijn gevoel is goed. Ik doe wat ik kan en combineer de theorie met de praktijk. En daarnaast, op de meest arme grond groeien de meest voedzame produkten, dus een evenwichtige voedingsrichtlijn is zeker mogelijk.

naar boven


3/
In hoeverre werk je nu, in het begin van je project, al samen met de lokale bevolking en patiënten?

Ik zie mijzelf hier als onderdeel van een team. Ik met mijn theoretische en vaktechnische kennis, een Ghanese kok/cateraar voor de informatie en schrijven van receptuur en menu’s en een aantal vrouwen die leven met het HIV en die leven in deze regio. Een evenwichtig team. De vrouwen leveren mij zoveel nuttige informatie die ik niet in de boeken terug kan vinden. Informatie over beschikbaarheid en bereidingswijze van voeding, traditionele en culturele eetgewoonten en gebruiken, en hun problemen en beperkingen. Zo belangrijk, om te zorgen dat de dieetrichtlijnen stroken met de medische, culturele en financiële situatie van de doelgroep.
Daarbij is het ook een stukje empowerment wat ik de vrouwen op deze manier bied. Tegenover hun participatie staat een financiële vergoeding, waardoor zij beter voor zich zelf kunnen zorgen, en daarbij voelen ze zich nuttig en belangrijk. En de twee meetings per week die voor komende maand gepland staan, zijn ook een sociale aangelegenheid, waar gedachten worden uitgewisseld en we plannen bedenken om hun situatie te verbeteren op de lange termijn, zoals inkomstgenererende projecten bijvoorbeeld.

Op deze manier grijpt het project aan verschillende kanten. Ik verkrijg zo de benodigde praktische informatie voor mijn onderzoek. En voor de vrouwen is het een eerste stap, waardoor ze erachter komen dat ze zeker iets waard zijn en niet enkel slachtoffer zijn.

naar boven


4/
Kan je op dit moment al iets vertellen over de resultaten van je project of onderdelen van de voedingsrichtlijnen?

Zoals ik ik al schreef, ben ik nu drie weken in Wa. Ik heb veel theorie verzameld en gelezen en samengevat. Maar zoals ik zei, de informatie uit de praktijk van alledag is van groot belang en dat loopt nu zoals ik net beschreef. Deze actieve manier van samenwerking met de doelgroep heb ik eigenlijk pas op deze manier binnen het project opgenomen naar aanleiding van een training die ik heb vorige maand heb gedaan van het United Nations Development Programme (UNDP). (ZIE LINK) Een uitgebreide training waarin het voor mij nog duidelijker is geworden dat om gedragsverandering teweeg te brengen, participatie van de community/doelgroep zelf ongekend belangrijk is en dat werken vanuit de belevingswereld van de mensen zelf, noodzakelijk is. Hierom heb ik de planning van mijn project iets aangepast en stop ik nu veel energie in het bij elkaar krijgen van deze vrouwen. En dat is in Wa een hele opgave. Zoals ik al zei vanwege de stigmatisering van AIDSpatiënten. Gelukkig is de ‘president’ van de lotgenotengroep een actieve vrouw en met haar lukt het mij een groep bij elkaar te krijgen. Vrijdag hebben we de tweede bijeenkomst en bespreken we aan de hand van door ons gemaakte foto’s van granen alle ‘ins en outs’ over deze producten. Afgelopen week deden we dat voor bladgroenten, want dat is het soort gewas dat nummer één is hier. Dit levert mij heel veel nuttige informatie op. Er staan acht bijeenkomsten gepland voor de komende vier weken en alle verschillende groepen voedingsmiddelen komen hierin aan de orde, inclusief de kruiden die worden gebruikt. Daarna hoop ik een goed advies klaar te kunnen opstellen, dat we dan gaan testen en toepassen in praktijk.

naar boven


5/
Kan je nog iets vertellen over de patiënten waar je op dit moment mee werkt? Hoe gaan zij in het dagelijkse leven om met hun ziekte/ besmetting?

Om te beginnnen iets over de vrouw die het hoofd is van de lotgenotengroep waar ik mee samenwerk, zij is een uitzondering op de normale gang van zeken. Zij komt uit voor haar HIV-status, wat zij heeft moeten betalen met verlies van vrienden en familie. Maar het sterkt haar ook, want er zijn ook mensen die haar kracht respecteren. Door het stigma en de beperkte mogelijkheden en vooruitzichten van mensen met HIV, trekken de meesten zich terug in hun schulp. Slechts een beperkt aantal sluit zich aan bij het lotgenotencontact. Zij komen eens per maand bijeen en lokale organisaties gebruiken deze meetings om voedingsmiddelen uit te delen. Maar een groot aantal komt nooit meer naar het ziekenhuis zodra zij de uitslag hebben gekregen. Het stigma en de angst en onwetendheid maken mensen gedeprimeerd en gefrustreerd. Velen hebben al hun naasten en één of meer kinderen verloren. Degenen die wel de kracht hebben er voor uit te komen en hun schouders er onder te zetten, zitten ook beter in hun vel. Het voedingsproject kan voor een aantal van deze mensen misschien een opstap zijn.

naar boven


6/
Is het niet frustrerend om in een dergelijke ‘hopeloze’ situatie te werken, zonder beschikbaarheid van medicijnen en steun van nationale organisaties?

Enerzijds is Wa dus een erg moeilijke plek omdat er nog zo weing beschikbaar is en je dus echt vanaf de grond moet beginnen, anderszijds klopt het zo voor mijn gevoel. Omdat er zo weinig gebeurt, is verandering duidelijk en meteen zichtbaar. En als ik nu al zie wat mijn actie in Wa voor reactie geeft, denk ik dat dit echt een succes gaat worden. Ik heb daar de volste vertrouwen in. Ik geloof in ‘actie is reactie’ en niet andersom, zoals het al zo vaak in Ghana wordt aangepakt. Daarnaast is de dieethandleiding die wordt ontwikkeld niet alleen bedoeld voor dit gebied, maar voor 15 andere zorginstellingen die HIV/AIDS patiënten behandelen in de rest van het land. Ik hoop ook dat de vrouwen van mijn vrouwengroep actief mee kunnen gaan werken binnen de training die we dan gaan geven.
Empowerment of the Upper West!

naar boven

Lees verder over ...

Interview Noordhollands Dagblad april 2004

Fotoverslag Wa [februari 2004] - deel 1

Fotoverslag Wa [februari 2004] - deel 2

Fotoverslag Wa [februari 2004] - deel 3

Bezoek aan Wa [januari 2004]

 

 

 

 

 

Boeken over Aids

Websites over Aids

WWW links

170.000 Aidswezen in Ghana: artikel op Ghanaweb.com

Site over Wa

Het actuele weer in Wa

Nederlandse Vereniging van Diëtisten

stopaidsnowbanner

De Stop Aids Now! -partners:

www.aidsfonds.nl
www.hivos.nl
www.icco.nl
www.memisa.nl
www.novib.nl

www.aidsfonds.nl

www.unaids.org

Aids startpagina