Brief van Cindy Noordermeer
aan de kinderen van de Waldorf School in Den Haag
Wa, Ghana, 11 Juni 2004
Hallo creatievelingen van de
Waldorf school!!!
Wat een verassing
twee tassen
vol met zelf gemaakt speelgoed en schetsboeken, verf
en penselen.
Het is alweer even geleden dat
jullie flink hebben geknutseld
en misschien vroegen
jullie je ook wel af
"dobbert mijn speelgoed
nog ergens op de oceaan of is het al in Afrika gearriveerd?".
Nou, ik kan jullie verzekeren
het is dan eindelijk
in Wa.
Wa is de hoofdstad van de Upper
West provincie en is erg ver van de hoofdstad Accra.
De weg naar Wa is slecht en zit vol kuilen en het duurt
ontzettend lang. De bussen zijn vaak propvol met mensen
en als sommige bussen zijn ook nog eens beladen met
groenten en fruit dat in het zuiden van het land wordt
ingekocht
en vaak genoeg zitten er ook geiten en
kippen in de bus. Van Accra naar Wa is dus een avontuur
en het duurde ook even voordat ik iemand kon regelen
die het mee kon nemen.
Ik ben dan ook erg blij dat het
speelgoed is aangekomen. En vooral omdat omgeving rond
Wa armer dan de rest van het land, de temperatuur is
hoog en er valt zo weinig regen dat het droog is. En
daarom vind ik het juist zo leuk de kinderen hier blij
te kunnen maken.
De bewoners en ook de kinderen
van Wa zijn gewend aan de omstandigheden hier en hebben
er niet zoveel problemen mee. Ze zijn trots op hun woonplaats
en provincie. En ik kan het mij goed voorstellen. Ik
ben een witneus (zoals ze mij hier noemen) en heb na
8 maanden in Accra gewoond te hebben mijn woonplaats
ingeruild voor Wa. En ik moet zeggen, het bevalt mij
erg goed.
Het plaatsje is vredig en de
mensen zijn erg aardig. Er is niet zoveel te doen
dus
je leert jezelf hier te vermaken. En er altijd wat te
zien
kippen en geiten in en op het dak van de bus,
oude autos die wij in Nederland zo naar de schroothoop
zouden brengen doen het hier ontzettend goed en altijd
twee mensen op de passagiers stoel en vier op de achterbank
of
nog meer, jonge kinderen die rennen over straat
een
fietsband vooruit duwend met een stok als speelgoed,
in het rode zand spelen ze pittige voetbalwedstrijden,
en ze drinken limonade van zoete hibiscusblaadjes uit
plastic zakjes. Iedereen is wel in voor een praatje.
Misschien dat de helft van de kinderen in deze provincie
naar school gaat
Vaak hebben de ouders geen geld
voor schooluniform en boeken of hebben ze hun zoon of
dochter hard nodig om op het land of op de markt te
werken. Helaas leren deze kinderen dus ook niet lezen
en schrijven.
De kinderen die gelukkig wel
naar school gaan beginnen al vroeg. Om zes uur lopen
veel kinderen in hun bruin met gele schooluniform al
over straat op weg naar school. De conditie van de scholen
verschilt
soms is er een mooi stenen gebouw
maar
vaak ook alleen een lemen en rieten overkapping, vooral
in de afgelegen dorpen.
Nu hebben jullie een klein beetje
een indruk
en weten jullie waarom het zolang duurde
voordat jullie iets hoorden van mij. Eigenlijk heb ik
zoveel te vertellen
en als ik niet op pas typ ik
zo nog meer blaadjes vol.
Deze week heb ik een afspraak
met een school hier, om te bespreken hoe we jullie in
contact kunne brengen met penvrienden vanuit Wa en hoe
we het speelgoed gaan verdelen. Deze week horen jullie
daar meer over
via de e-mail
want dat hebben
ze wel in Wa
als de electriciteit niet uitvalt.
Eén auto is trouwens kado
gegeven in Accra. Dat is de zwart witte houten speelgoed
auto
Penel Panou (11 jaar) en Kwesi Awande (13jaar)
zijn twee vriendjes die ook samen wonen. Penels
moeder woont in het land Benin en Kwesis moeder
is helaas overleden. Nu wonen ze bij de broers van Penels
moeder in Accra, want zij kunnen beter voor de jongens
zorgen. Ze gaan daar ook naar school. Samen naar dezelfde
klas. Ze zijn blij met de auto en zullen snel een brief
schrijven naar Nederland.
Nogmaals bedankt he, en tot hoors
en
groetjes van Cindy!
|