Portret van Dr. Naa Ashiley Vanderpuye (34), arts in de kliniek

Om Naa Ashiley op een rustig moment te treffen is bijna onmogelijk. Zij is de arts die bijna alle patienten in de kliniek zelf ziet. Iedere ochtend behandelt ze de terminale Aidspatiënten in de hospice en tussendoor ziet ze de patiënten op de open-polikliniek. Omdat er zelden een verpleegkundige aanwezig is en de familie niet altijd daar is als er zorg nodig is, is zij ook degene die de bedden verschoont en zorgt dat de patiënt er netjes bij ligt.

Naa Ashiley is geboren in de Volta-region in Ghana, maar heeft medicijnen gestudeerd in Nederland. De reden dat zij medicijnen is gaan studeren zijn de herinneringen aan het plotselinge overlijden van haar vader. "Hij stierf aan een geperforeerde blindedarm in Ghana en ik herinner mij nog wat ik toen dacht, ‘waanzin!’ Waarom overlijdt hier iemand aan iets dat voorkomen had kunnen worden? Vanaf toen wist ik dat ik terug zou komen in Ghana…als arts."

In eerste instantie was Naa Ashiley van plan als arts in een algemeen ziekenhuis aan het werk gaan. Maar haar ontmoeting met Eddie Donton (de oprichter van WAAF) heeft haar plan behoorlijk verandert: ze hebben nu een zoontje van bijna een jaar en sinds maart 2003 werkt zij voor de International Health Care Clinic die verbonden is aan WAAF. "Mijn werk bestaat nu uit het behandelen met mensen met een HIV infectie. Dat houdt in mensen met opportunistische infecties, voedingsproblemen, huidproblemen en andere complicaties. De zorg aan de terminale patienten is met name gebaseerd op pijnbestrijding en het bieden van ondersteuning voor een waardig einde."

"De problemen die je tijdens het werk in een ontwikkelingsland tegenkomt zijn talrijk, vooral als je dit vergelijkt met de luxe westerse geneeskunde. Het merendeel van de HIV geinfecteerde patiënten behoort tot de onderste laag van de sociale ladder. Simpele dingen als geld voor vervoer naar de kliniek en zelfs voor eten is een probleem." Ondanks alle beperkingen is de kliniek in staat hulp te bieden aan deze mensen die anders uitgesloten zouden worden. De kliniek helpt honderden HIV/Aids patiënten en het tekort aan middelen maakt het werk soms frustrerend. "Het ergste vind ik dat we soms patiënten verliezen die we onder andere omstandigheden hadden kunnen redden. Door de beperkte bronnen kunnen we zo weinig doen. Maar ik weet ook dat datgene wat ik voor ze doe een groot verschil maakt in hun leven. Zelfs de kleinste dingen worden zo ontzettend gewaardeerd."

Naa Ashiley is een jonge dokter van 32 jaar, enthousiast en optimistisch. Eigenschappen die noodzakelijk zijn om in deze omstandigheden te kunnen werken. Op de vraag of zij dit denkt lang vol te kunnen houden, antwoordt zij: "Ik denk dat het soms erg moeilijk zal zijn, maar ik zie ook de vele goede dingen die voort komen uit het harde werken. Dingen die in eerste instantie heel klein lijken kunnen aan het eind een hele verandering teweeg brengen. De mooie reacties die ik terug krijg van de patiënten zijn mijn motivatie en geven mij hoop voor de toekomst."