Impressies uit de kliniek
Antiretrovirale therapie [oktober
2003]
Laten we beginnen met positief
nieuws.
Antiretrovirale therapie, in de volksmond anti-Aids
medicatie was een ver van mijn bedshow voor de meeste
HIV-geïnfecteerde patiënten. Om een impressie
te geven: van de ongeveer 600 patiënten die bij
ons staan geregistreerd gebruiken 6 patiënten deze
middelen. Kosten als 200/282 $ voor medicatie per maand
en de labtesten als CD 4 count (20-50 $) en viral load
(85-200$) waren enkel voor de welgestelde Ghanesen weggelegd.
En dat zijn over het algemeen niet de Ghanesen die wij
hier zien. Maar de kosten gaan omlaag. Nog steeds veel
geld, maar momenteel zijn er medicijnen beschikbaar
voor 60 $ per maand. Drie patiënten zijn daar van
de week mee begonnen. Naast de financiële kant
zijn er ook andere belangrijke criteria. Begint iemand
met medicatie dan moet je het vanaf het begin je hele
leven slikken, regelmatig labtesten doen en verzekerd
zijn dit altijd te kunnen bekostigen. Lichamelijke conditie,
eigen verantwoordelijkheid, therapietrouw, gezonde leefstijl
en voeding natuurlijk zijn criteria die meegenomen moeten
worden.
Opgenomen,
maar niet weten dat je Aids hebt [oktober 2003]
Tijdens mijn activiteitenuurtje
ben ik een middag met Naomie gaan wandelen. Een vrouw
van 41, heel mager en opgenomen vanwege uitdroging en
diarree. Ze vertelde mij over haar klachten en in hoeverre
haar zwakte haar belemmert in haar leven. Toen ik haar
vroeg hoelang geleden zij een HIV-test heeft laten doen
en of zij op de hoogte is van haar ziekte…vertelde
ze mij dat nooit iemand haar heeft verteld dat ze deze
ziekte heeft en dat haar klachten door HIV/Aids worden
veroorzaakt.
Ik ben de eerste die het haar heeft verteld, ervan uitgaande
dat zij dat wel wist. Een heel merkwaardig verhaal als
iemand met ‘full blown’ Aids is opgenomen.
Achteraf blijkt dat haar ouders ergens een test bij
haar hebben laten doen, maar haar nooit de uitslag hebben
verteld. Via familie uit Amerika kreeg ze af en toe
medicijnen opgestuurd, maar zij had geen idee wat dit
was. Dit blijken antiretrovirale middelen te zijn, maar
in haar slikprogramma zat geen enkele patroon of continuiteit.
En het slikken van medicijnen op deze manier maakt het
virus alleen maar meer resistent, met alle nadelige
gevolgen op het verloop van het virus.
Oftewel…een echte casus voor de counsellor.
HIV, sex en handschoenen [oktober
2003]
De vrouw is geïnfecteerd
en de man wonder boven wonder niet. De man heeft geen
sex meer met de vrouw en wil daarvoor een vrouw naast
zijn relatie. De vrouw vind dit erg moeilijk en wil
dan liever scheiden. Maar de man wil niet scheiden.
In een gesprek heeft Naa Ashiley de veilige mogelijkheden
omtrent sexualiteit en HIV besproken. Maar deze informatie
was niet helemaal goed geïnterpreteerd.
De vrouw kwam terug op spreekuur en zei: "Hoe denk
je dat ik mij voelde toen mijn man naakt met condoom
en rubber handschoenen mijn kamer binnen kwam".
Stigma, onduidelijkheid, onzekerheid…bijna in iedere
patiëntencasus terug te vinden.
Volgende maand meer korte impressies
vanuit de kliniek…
|
